Skip to main content

Posts

The window of my world

"ไม่ได้ไม่ได้ ต้องได้"

"ไม่ได้ไม่ได้     ต้องได้" คำพูดนี้ยังกึกก้องอยู่ในหัวของศิษย์เก่า ร.ร อนุชนวัฒนาอย่างเราเสมอ ทุกครั้งที่นึกถึงวัยเด็ก เมื่อครั้งที่เรียนอยู่ที่โรงเรียนอนุชนวัฒนา หรือโรงเรียนกระโปรงแดง เพราะนักเรียนผู้หญิงทุกคนจะใส่กระโปรงสีแดง มีคุณครูใหญ่ ชื่อคุณครู ฉวีวรรณ วรประวัติ ที่เข้มงวดกับนักเรียนประถม.ปลายเรื่องภาษาอังกฤษ นักเรียนทุกคนต้องท่องศัพท์ภาษาอังกฤษเป็นการบ้านให้ท่องจำทุกวัน วันละ 5- 10 คำ เวลาที่นั่งรถโดยสารกลับบ้าน ไม่ใช่เวลาที่จะมัวนั่งเล่นบนรถเหมือนเด็กๆที่อื่น พวกเราชาวอนุชนวัฒนาจะต้องท่องศัพท์ให้ได้ ไม่เช่นนั้นครูใหญ่จะเรียกถาม หากตอบไม่ได้นั่นหมายถึง เราต้องออกไปหน้าห้อง ตอบส่วนตัวกับครูใหญ่ ใครจะกล้าไปยืนขาสั่นหน้าห้องเรียนอ่านภาษาอังกฤษให้ครูใหญ่ฟัง ต่อหน้าเพื่อนๆทั้งห้อง ครูใหญ่บอกเสมอว่า "ไม่ได้ไม่ได้ ต้องได้" ท่านหมายถึงเรื่องอุปสรรคย่อมเกิดขึ้นเสมอในชีวิตมนุษย์เเรา แต่พวกเราอย่าท้อ หากคิดและทำสิ่งใดในชีวิตแล้ว ต้องไม่ท้อ ไม่ถอย ไม่มีอะไรในโลกใบนี้ที่มนุษย์อย่างเราทุกคนทำไม่ได้ เพราะฉะนั้นนักเรียนต้องจำไว้ให้ขึ้นใจว่า . . . . "ไม่ได้ไม่ได
Recent posts

นานๆจะมาหา ใช่ว่าหลงลืมกัน

"นานๆจะมาหา  ใช่ว่าหลงลืมกัน"   นานมากแล้วไม่ได้เขียนอะไรลงไป  จนเกือบจะลืมไปคัดกรองใจไม่ออกเลย หลายอย่างที่ต้องทำอาจต้องจำไว้ให้เฉย ไม่มีเวลามาชดเชยกับสิ่งที่เคยได้ทำมา เดินผ่านกาลเวลาเกินกว่าค่าให้จดจำ บางสิ่งต้องฝืนทำไม่จดจำไว้ในใจ มีคนที่ควรค่าเก็บเอามาไว้ในใจ บางคนระอาใจไม่เก็บไว้ในความจำ KorP@i Lee 18.07.2021

ร่มเงาไม้ใหญ่ / Big Tree

:: ร่มเงาไม้ใหญ่ / Big Tree :: ร่มเงาบังใบไม้ใหญ่แผ่กิ่งก้าน ต่อยอดยาวนานเก่ากาลยังจำ แหงนมองไกลยิ่งใหญ่เลิศล้ำ ก่อเกิดความงดงามทำตามกันมา อยู่เย็นยืนนานไม่คร้านพรั่นพรึง โอบเอื้อมส่งถึงติดตรึงเอาไว้ แตกกิ่งก้านกองามชื่นช่อชูใบ เป็นต้นไม้ใหญ่กว้างไกลเกินมอง ก่อร่างสร้างไว้มากมายหลักฐาน สืบเนื่องเฟื่องกาลพบพานเรื่องราว สร้างเพิ่มเติมมาเสาะหาสร้างสรรค์ เหลือไว้ให้ลูกหลานสืบสานร่มย็น หยั่งรากฝากใบเติบใหญ่แลเห็น ไม่เคยว่างเว้นให้เห็นเวิ้งว้าง สืบทอดต่อไปกว้างใหญ่ไพศาล ร่มเงาแบ่งบานแผ่กิ่งก้านไปไกล จากตรงนี้เป็นที่เริ่มต้น มีความอดทนสร้างตนป็นที่ตั้ง ไม่เคยท้อใจเมื่อได้ทำงาน เก็บไว้ให้ลูกหลานสืบสานตระกูล พอถึงวันนี้อย่าได้สิ้นสูญ สะสมของเพิ่มพูนตกทอดลูกหลาน บรรพบุรูษสร้างไว้หวังให้ยืนนาน เราเป็นลูกหลานสืบสานเจตนารมณ์ ภาพและถ้อยคำ โดย Korp@i   Create Date : 08 กุมภาพันธ์ 2554   4 comments Last Update : 13 กุมภาพันธ์ 2554 20:15:06 น.

:: คนไกลที่ใกล้กัน/So far But Yet So Near ::

:: คนไกลที่ใกล้กัน/So far But Yet So Near :: แวะเวียนมาบ่อย ไม่ได้คอยแต่มาหา เหมือนไกลเกินกว่าคว้า ยังตามมาอยู่ร่ำไป อยู่ในห้วงคำนึง ระลึกถึงอยู่ไม่รู้หาย ไม่รู้อยู่แห่งไหน มักมาใกล้ในใจกัน ระลึกยังนึกถึง ครั้งหนึ่งยังคงฝัน จากไปเมื่อไหร่กัน แม้ในฝันยังคงมี ยังจำไม่เคยจาง คนที่อยู่ห่างแต่ข้างใจ นิดหน่อยก็อ่อนไหว ไม่ห่างไปจากใจกัน ยังคงเป็นอย่างนี้ ใช่เวลากี่ปีรู้บ้างไหม ยังคงเคียงข้างใจ ตลอดไปนานเท่านาน ถ้อยคำ โดย ... «-(¯`v´¯)-» KorP@i «-(¯`v´¯)-» ...

:: มีอะไรที่ไม่เปลี่ยน/Changing ::

โลกบอกอะไรแก่เราบ้าง หรืออาจลืมอะไรบางอย่างที่วางไว้ บอกเรื่องก้าวหน้าเดินต่อไป เตือนสิ่งดีไว้หันมองคราใดใจยังจำ ลืมคนบางคนบนเวลาที่ว่าเหงา หรือลืมเงาคนเก่าที่เคยหวัง กลับมองสิ่งที่ผ่านเป็นพลัง เติมความหวังไม่ย้อนไปให้ซ้ำเดิม หันมองเวลากลับผ่านเมื่อวันก่อน มีทุกข์ร้อนซ่อนความหวานซ่านปนขม มีเรื่องราวหลายหลากซากระบม มีทั้งเรื่องทั้งโง่บรมขมเหลือใจ อาจหันมองคืนวันเก่าแล้วขบขัน หลายสิ่งที่คิดไปในวันนั้น ตัดสินใจทำไปได้อย่างไรกัน ไม่อาจหันเปลี่ยนใจแล้วไม่มอง วัน เวลา เข็มนาฬิกา แม้ว่าไม่ได้นั่งเฝ้ามองดู ทุกอย่างยังเดินหน้าอยู่ ย่อมเปลี่ยนแปลงไปตามฤดูของมัน KorPai 15 ธันวาคม 2555

: เก็บ/ Keeping ::

เก็บความงามในชีวิต เก็บความคิดเลิศล้ำรวมคำสอน ทุกสิ่งอย่างที่ผ่านทางยามแรมรอน ไม่เคยรอนแรมไปจากใจเรา เก็บทุกสิ่งที่มีในวันนี้ อาจมีหลายสิ่งที่ผ่านมายังโง่เขลา ยังคงเก็บความงามตามศรัทธาค่าแห่งเรา ไม่เคยเหงาในหัวใจให้ดายเดียว แม้ล่วงเลยผ่านมาเนิ่นนานแล้ว เสียงลมแผ่วผ่านไปใจไม่หนาว ยิ่งผ่านแล้วมาทบทวนตัวเรา กับสิ่งเก่าที่มากคุณค่าเก็บมาจำ อาจมีบางเส้นทางที่เดินผิด ด้วยใจคิดนึกกลัวตัวยังเขลา หากได้เจอครั้งใหม่ไม่หูเบา นำรางเงาที่ก้าวผ่านประมาณทาง หากมีบางอย่างเวียนมาอีก ไม่คิดหลีกปรับตัวแล้วสู้เขา คราวนี้เริ่มเห็นลางเส้นทางเรา แม้ทางเก่าไม่หนีไปไม่ลำพอง ที่เดินทางผ่านมายังอีกมาก มีหลายหลากเรื่องราวในเงาสลัว จงมั่นใจก้าวเดินไปอย่าได้กลัว เกิดมาแล้วมั่นใจตัวไม่กลัวเกิน เขียนโดย KorP@i

Eric , My Love At First Sight

    Eric  MyLove At First Sight :: มากมายเรื่องราว เกี่ยวกันเข้ากับความรัก มีเรื่องไม่มากนัก เกี่ยวข้องกับความรัก .. แล้วมันช่างประทับใจ เมื่อปี พ.ศ. 2539 มีเสียงเบาๆส่งมาตามสาย ฉันใกล้คลอดแล้วนะ เห็นเพื่อนบอกจะมาให้กำลังใจ อุ๊ยตายแล้วตาย โทรมาบอกกันได้ต้อนเช้าของวัน ด้วยความขยันตัวฉันยังอยู่ในที่นอน เพื่อนจ๋ารอก่อน.. รีบลุกจากที่นอนผลุนผลัน จัดการกับตัวเองเรียบร้อยเร็วพลัน รีบปึ่งรถของฉันไปที่โรงพยาบาล ไม่นานนักได้ถึงบำรุงราษฎร์ ประมาณเสามโมงเช้าได้ ไม่รอช้ารีบวิ่งขึ้นไปหาเพื่อนที่ห้องตามที่เพื่อนบอกไว้ ดูเหมือนว่าลิพท์ที่โรงพยาบาลนี้ ช้ากว่าที่เคยเป็น ความจริงไม่ใช่เลย ใจเราต่างหากละที่รีบ แต่ว่ามันสายเกินไป ถามพยาบาลที่อยู่ดูแลชั้นที่เพื่อนพักอยู่ เพื่อนถูกเอาไปไว้ในห้องผ่าคลอดแล้ว โล่งใจที่พยาบาลบอกว่า มีสามีมาอยู่เคียงข้างเพื่อนด้วยในวันนี้ เมื่อไม่เจอทำไงได้ เลยทิ้งโน้ตไว้ให้ที่หัวเตียง บอกให้ได้รู้ว่าที่รับปากไว้ เพื่อนได้มาให้กำลังใจกันแล้วนะ KorPai Lee Create Date : 13 กุมภาพันธ์ 2554 เอริคเป็นความทรงจำที่สวยงามเสมอในชีวิต เป็นหนุ่มตัวน้อยที่รู้จักกันมาตั้งแต่แรกคลอด