Skip to main content

:: ดอกไม้ไหวในวันเหงา/ Lonely again ::

ฤดูหนาวคราวนี้แสนแห้งแล้ง

ใบไม้แห้งปลิดปลิวลิ่วเลือนหาย

ลมพัดแรงเร็วถี่ตามลมไป

เปรียบหมือนใจใครหลุดลอยไม่คล้อยมา


มองไปไหนทำไมหัวใจฝืน

เหมือนดั่งล้มทั้งยืนด้วยขื่นขม

มองทางไหนไม่มีน้ำร้าวระทม

เหมือนลอยลมขว้างใจเธอไม่มา



หรือว่าเราปวดร้าวเพราะอากาศ

มองฟ้าคล้ายเกรี้ยวกราดรู้สึกเหงา

ลมเคยพัดเอื่อยกลับเฉยนิ่งไม่พัดเรา

มีเพียงร่มเพียงบังเงาแสนเศร้าใจ



ฝากลมบอกใจรักยังรออยู่

ผลัดฤดูใจเปลี่ยนเวียนกลับใหม่

หรือไม่คิดถึงที่เคยรอกันหรือไร

ไม่มีเลยน้ำใจไม่กลับมา


 
รอบๆตัวทุกอย่างยังเงียบสนิท

วังเวงยิ่งชีวิตจิตใจเหงา

ขมขื่นเพราะคิดถึงเขาหรือเปล่า

หรือเพราะหนาวเกินฝืนไม่คืนมา


เสียงนกร้องก้องไปดั่งใจเหงา

เห็นนกเศร้าตัวเรายิ่งหดหู่

การเปลี่ยนแปลงมีเรื่อยไปแม้ใจรู้

ยังหดหู่เพราะรู้ดีที่เธอไป



นับจากวันนี้ไม่มีเขา

มีเพียงเงาที่เคยพาดผ่านในฝัน

ยังคงเป็นอย่างนี้ทุกวี่วัน

อย่าได้ปันเผื่อใจไว้ที่ใครเลย



อยู่กับตัวเองได้จะดีกว่า

ชีวิตมีคุณค่าเกินเอื้อนเอ่ย

บอกกับใจอย่าไปคิดถึงใครเลย

อยู่คนเดียวอย่าเปลี่ยวเลยนะหัวใจ



อยู่อย่างง่ายแสนสบายไม่ลำบาก

ทิ้งรอยซากของความจำในวันเก่า

ทุกข์สุขอยู่กับใจของตัวเรา

ต่อแต่นี้จะไม่เศร้าอีกต่อไป



จะเริ่มก่อร่างสร้างวันใหม่

แตกกิ่งเติบใบเอาไว้ให้สู้ต่อ

อย่างมัวนั่งมองเงาแล้วถดท้อ

เริ่มเดินต่อสู้ไปอย่าได้กลัว



ก่อนหน้าที่จะถึงตรุษจีนที่บ้านยังทำงานอยู่

เพื่อความเพลิดเพลินเอากล้องมาเก็บภาพรอบๆโกดัง

เห็นดอกหญ้าเริ่มขึ้นบ้างแล้ว


ยังไม่มีร่มไม้ใหญ่ครึ้มมากเท่าไหร่นัก

เพราะเพิ่งจะเปลี่ยนต้นไม้ใหญ่ที่เคยมีมากมาย

เปลี่ยนเป็นลานกว้างเพื่อทำการค้า

แบบอาศัยแดด เพื่อตากพืชผลทางการเกษตร

พื้นที่ร่มครึ้มหายไป เล่นเอาผู้ที่อาศัยใจหายไปเช่นกัน


ในวันทำงานอยากนั่งเขียนอะไรรอบๆตัวออกมาบ้าง

รู้สึกว่าอากาศปีนี้แห้งแล้งยิ่งนัก ต้นไม้ใบไม้แห้งเฉาลง

ลมหนาวมาบางเป็นบางวัน

มักจะเย็นตอนเช้าตรู่

วันไหนมีหมอกแล้วให้รู้สึกยินดียิ่ง



หลังจากที่ยุ่งวุ่นวายกับการเตรียมตวทำขนมเข่ง

ซื้อข้าวของอยู่หลายวัน

ถึงไม่ได้ทำเองก็เป็นลูกมือวิ่งหาใบตองให้ทางบ้าน

เทขนม ใส่ห่อใบตอง วิ่งไปมาระหว่างบ้านกับโกดัง

เหนื่อยแบบโหดพอตัวเหมือนกัน



เหมือนเดินทางวันละหลายกิโล

แต่ก็สนุกดี เพราะขนมที่ทำไว้เพื่อแจกลูกค้าตามหมู่บ้าน

เมื่อได้ให้ของใคร ต่างอิ่มใจทั้งผู้ให้และผู้รับ

เดี๋ยววันหลังถ้ามีเวลาจะลงรูปที่ถ่ายมาฝากกันด้วยค่ะ

ขั้นตอนการทำขนมเข่ง ก่อนจะออกไปแจกลูกค้า


ถ้าเราไม่ได้ไปไหน เดินหาความสุขรอบๆตัวเราเองก็ได้เช่นกัน

การได้มีชีวิตอยู่อย่างนี้ไม่ต้องไปวิ่งไขว่คว้าในที่ไกลๆให้เหนื่อยใจเปล่า


ขอให้สดใสในวันทำงานทุกคนเช่นกันนะคะ



ภาพและถ้อยคำ



โดย



KorP@i

 

Comments

Popular posts from this blog

:: ส้มหล่นลูกใหญ่ได้ไปเนปาล::

ตอนที่ 1 ตะลุยสุวรรณภูมิ เมื่อมีโอกาสเดินเข้ามาหา จงอย่าได้ปฏิเสธมัน ไม่บ่อยครั้งนักที่จะมีบางสิ่งบางอย่าง วิ่งเข้ามาหาเราโดยที่ไม่ได้ตั้งตัว นั้นแหละคือที่มาของ Trip นี้                                       บังเอิญว่าขายเมล็ดพันธุ์ข้าวโพดได้ยอดขายตามเป้าที่บริษัทแม่กำหนดไว้ที่บ้านเราเป็นผู้แทนจำหน่าย ทำยอดได้เป้าการขายที่ทางบริษัทมีสมนาคุณให้ไปเที่ยวเนปาล อาปากับแม่ไม่ไป             ส้มลูกใหญ่เลยหล่นล่วงลงมาหาป้ากับเราได้พากันเหิรฟ้า ท้าอากาศ หนาวที่เนปาล                         ช่างเป็นทริปที่เหลือเชื่อ ช่วยให้เราได้มีโอกาสประเดิมสนามบินแห่งใหม่ของเมืองไทย เป็นครั้งแรก   พอได้ลุยสนามบินใหม่เห็นสาร...

"ไม่ได้ไม่ได้ ต้องได้"

"ไม่ได้ไม่ได้     ต้องได้" คำพูดนี้ยังกึกก้องอยู่ในหัวของศิษย์เก่า ร.ร อนุชนวัฒนาอย่างเราเสมอ ทุกครั้งที่นึกถึงวัยเด็ก เมื่อครั้งที่เรียนอยู่ที่โรงเรียนอนุชนวัฒนา หรือโรงเรียนกระโปรงแดง เพราะนักเรียนผู้หญิงทุกคนจะใส่กระโปรงสีแดง มีคุณครูใหญ่ ชื่อคุณครู ฉวีวรรณ วรประวัติ ที่เข้มงวดกับนักเรียนประถม.ปลายเรื่องภาษาอังกฤษ นักเรียนทุกคนต้องท่องศัพท์ภาษาอังกฤษเป็นการบ้านให้ท่องจำทุกวัน วันละ 5- 10 คำ เวลาที่นั่งรถโดยสารกลับบ้าน ไม่ใช่เวลาที่จะมัวนั่งเล่นบนรถเหมือนเด็กๆที่อื่น พวกเราชาวอนุชนวัฒนาจะต้องท่องศัพท์ให้ได้ ไม่เช่นนั้นครูใหญ่จะเรียกถาม หากตอบไม่ได้นั่นหมายถึง เราต้องออกไปหน้าห้อง ตอบส่วนตัวกับครูใหญ่ ใครจะกล้าไปยืนขาสั่นหน้าห้องเรียนอ่านภาษาอังกฤษให้ครูใหญ่ฟัง ต่อหน้าเพื่อนๆทั้งห้อง ครูใหญ่บอกเสมอว่า "ไม่ได้ไม่ได้ ต้องได้" ท่านหมายถึงเรื่องอุปสรรคย่อมเกิดขึ้นเสมอในชีวิตมนุษย์เเรา แต่พวกเราอย่าท้อ หากคิดและทำสิ่งใดในชีวิตแล้ว ต้องไม่ท้อ ไม่ถอย ไม่มีอะไรในโลกใบนี้ที่มนุษย์อย่างเราทุกคนทำไม่ได้ เพราะฉะนั้นนักเรียนต้องจำไว้ให้ขึ้นใจว่า . . . . "ไม่ได้ไม่ได...

ร่มเงาไม้ใหญ่ / Big Tree

:: ร่มเงาไม้ใหญ่ / Big Tree :: ร่มเงาบังใบไม้ใหญ่แผ่กิ่งก้าน ต่อยอดยาวนานเก่ากาลยังจำ แหงนมองไกลยิ่งใหญ่เลิศล้ำ ก่อเกิดความงดงามทำตามกันมา อยู่เย็นยืนนานไม่คร้านพรั่นพรึง โอบเอื้อมส่งถึงติดตรึงเอาไว้ แตกกิ่งก้านกองามชื่นช่อชูใบ เป็นต้นไม้ใหญ่กว้างไกลเกินมอง ก่อร่างสร้างไว้มากมายหลักฐาน สืบเนื่องเฟื่องกาลพบพานเรื่องราว สร้างเพิ่มเติมมาเสาะหาสร้างสรรค์ เหลือไว้ให้ลูกหลานสืบสานร่มย็น หยั่งรากฝากใบเติบใหญ่แลเห็น ไม่เคยว่างเว้นให้เห็นเวิ้งว้าง สืบทอดต่อไปกว้างใหญ่ไพศาล ร่มเงาแบ่งบานแผ่กิ่งก้านไปไกล จากตรงนี้เป็นที่เริ่มต้น มีความอดทนสร้างตนป็นที่ตั้ง ไม่เคยท้อใจเมื่อได้ทำงาน เก็บไว้ให้ลูกหลานสืบสานตระกูล พอถึงวันนี้อย่าได้สิ้นสูญ สะสมของเพิ่มพูนตกทอดลูกหลาน บรรพบุรูษสร้างไว้หวังให้ยืนนาน เราเป็นลูกหลานสืบสานเจตนารมณ์ ภาพและถ้อยคำ โดย Korp@i   Create Date : 08 กุมภาพันธ์ 2554   4 comments Last Update : 13 กุมภาพันธ์ 2554 20:15:06 น.