Skip to main content

"ไม่ได้ไม่ได้ ต้องได้"

"ไม่ได้ไม่ได้     ต้องได้"


คำพูดนี้ยังกึกก้องอยู่ในหัวของศิษย์เก่า ร.ร อนุชนวัฒนาอย่างเราเสมอ


ทุกครั้งที่นึกถึงวัยเด็ก
เมื่อครั้งที่เรียนอยู่ที่โรงเรียนอนุชนวัฒนา
หรือโรงเรียนกระโปรงแดง



เพราะนักเรียนผู้หญิงทุกคนจะใส่กระโปรงสีแดง
มีคุณครูใหญ่ ชื่อคุณครู ฉวีวรรณ วรประวัติ
ที่เข้มงวดกับนักเรียนประถม.ปลายเรื่องภาษาอังกฤษ

นักเรียนทุกคนต้องท่องศัพท์ภาษาอังกฤษเป็นการบ้านให้ท่องจำทุกวัน
วันละ 5- 10 คำ เวลาที่นั่งรถโดยสารกลับบ้าน
ไม่ใช่เวลาที่จะมัวนั่งเล่นบนรถเหมือนเด็กๆที่อื่น
พวกเราชาวอนุชนวัฒนาจะต้องท่องศัพท์ให้ได้


ไม่เช่นนั้นครูใหญ่จะเรียกถาม หากตอบไม่ได้นั่นหมายถึง
เราต้องออกไปหน้าห้อง ตอบส่วนตัวกับครูใหญ่


ใครจะกล้าไปยืนขาสั่นหน้าห้องเรียนอ่านภาษาอังกฤษให้ครูใหญ่ฟัง ต่อหน้าเพื่อนๆทั้งห้อง


ครูใหญ่บอกเสมอว่า "ไม่ได้ไม่ได้ ต้องได้"


ท่านหมายถึงเรื่องอุปสรรคย่อมเกิดขึ้นเสมอในชีวิตมนุษย์เเรา แต่พวกเราอย่าท้อ หากคิดและทำสิ่งใดในชีวิตแล้ว ต้องไม่ท้อ ไม่ถอย


ไม่มีอะไรในโลกใบนี้ที่มนุษย์อย่างเราทุกคนทำไม่ได้

เพราะฉะนั้นนักเรียนต้องจำไว้ให้ขึ้นใจว่า

.
.
.
.
"ไม่ได้ไม่ได้ ต้องได้"



จากวัยอนุบาล ประถม มัธยม มหาลัย ของเรา

จวบจนถึงวันนี้ คำนี้ก้องกึกในหูของเราเสมอ

ไม่ว่าจะเจออะไรเข้า

มาในชีวิต
.
.
.
.
...
"ไม่ได้ไม่ได้ ต้องได้"


Korpai Lee


12 Jan 2024



Comments

Popular posts from this blog

::.จากใจสู่ใจของคนไทยหนึ่งคน / In The Name Of Thai People ::

การเมืองไทยในวันนี้   เรารู้ดีว่าเกิดอะไร เราไม่เคยโกหกตัวเราได้ ตอนนี้คนไทยหันมาฆ่ากันเอง เรายอมรับความจริง การเมืองไม่นิ่งอย่าอ่อนไหว ปัญหามาก็แก้กันไป มองดูภัยที่อยู่ข้างตัว ตอนนี้เหล่าพี่น้องคนไทย จะไปทางไหนต้องระวังตัว เพราะมีตำรวจที่แสนมั่ว ไม่รู้ว่าจะทำตัวอย่างไร เราต้องดูแลตัวเอง ไม่คิดข่มเหงต่อใคร แต่คนที่เห็นหน้ากันไหวๆ ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน มองไปรอบๆตัวเอง ไม่ได้กลัวเกรงหรือหวั่นไหว แต่ยามนี้บ้านเมืองไม่ปลอดภัย เดี่ยวโดนพวกเสื้อสีควาย ๆ ไว้ใจพวกนั้นได้เมื่อไหร่เล่า อยู่ดีๆมันวิ่งเข้าใส่ไล่ล่า ปาระเบิดตะเพิดเอา ด้วยเจ็บเปล่าง่าย ๆ อาจตายฟรี By Korpai 4/25/10

:: ดอกไม้ไหวในวันเหงา/ Lonely again ::

ฤดูหนาวคราวนี้แสนแห้งแล้ง ใบไม้แห้งปลิดปลิวลิ่วเลือนหาย ลมพัดแรงเร็วถี่ตามลมไป เปรียบหมือนใจใครหลุดลอยไม่คล้อยมา มองไปไหนทำไมหัวใจฝืน เหมือนดั่งล้มทั้งยืนด้วยขื่นขม มองทางไหนไม่มีน้ำร้าวระทม เหมือนลอยลมขว้างใจเธอไม่มา หรือว่าเราปวดร้าวเพราะอากาศ มองฟ้าคล้ายเกรี้ยวกราดรู้สึกเหงา ลมเคยพัดเอื่อยกลับเฉยนิ่งไม่พัดเรา มีเพียงร่มเพียงบังเงาแสนเศร้าใจ ฝากลมบอกใจรักยังรออยู่ ผลัดฤดูใจเปลี่ยนเวียนกลับใหม่ หรือไม่คิดถึงที่เคยรอกันหรือไร ไม่มีเลยน้ำใจไม่กลับมา   รอบๆตัวทุกอย่างยังเงียบสนิท วังเวงยิ่งชีวิตจิตใจเหงา ขมขื่นเพราะคิดถึงเขาหรือเปล่า หรือเพราะหนาวเกินฝืนไม่คืนมา เสียงนกร้องก้องไปดั่งใจเหงา เห็นนกเศร้าตัวเรายิ่งหดหู่ การเปลี่ยนแปลงมีเรื่อยไปแม้ใจรู้ ยังหดหู่เพราะรู้ดีที่เธอไป นับจากวันนี้ไม่มีเขา มีเพียงเงาที่เคยพาดผ่านในฝัน ยังคงเป็นอย่างนี้ทุกวี่วัน อย่าได้ปันเผื่อใจไว้ที่ใครเลย อยู่กับตัวเองได้จะดีกว่า ชีวิตมีคุณค่าเกินเอื้อนเอ่ย บอกกับใจอย่าไปคิดถึงใครเลย อยู่คนเดียวอย่าเปลี่ยวเลยนะหัวใจ อยู่อย่างง่ายแส...

:: ส้มหล่นลูกใหญ่ได้ไปเนปาล::

ตอนที่ 1 ตะลุยสุวรรณภูมิ เมื่อมีโอกาสเดินเข้ามาหา จงอย่าได้ปฏิเสธมัน ไม่บ่อยครั้งนักที่จะมีบางสิ่งบางอย่าง วิ่งเข้ามาหาเราโดยที่ไม่ได้ตั้งตัว นั้นแหละคือที่มาของ Trip นี้                                       บังเอิญว่าขายเมล็ดพันธุ์ข้าวโพดได้ยอดขายตามเป้าที่บริษัทแม่กำหนดไว้ที่บ้านเราเป็นผู้แทนจำหน่าย ทำยอดได้เป้าการขายที่ทางบริษัทมีสมนาคุณให้ไปเที่ยวเนปาล อาปากับแม่ไม่ไป             ส้มลูกใหญ่เลยหล่นล่วงลงมาหาป้ากับเราได้พากันเหิรฟ้า ท้าอากาศ หนาวที่เนปาล                         ช่างเป็นทริปที่เหลือเชื่อ ช่วยให้เราได้มีโอกาสประเดิมสนามบินแห่งใหม่ของเมืองไทย เป็นครั้งแรก   พอได้ลุยสนามบินใหม่เห็นสาร...