Skip to main content

:: ส้มหล่นลูกใหญ่ได้ไปเนปาล::

ตอนที่ 1 ตะลุยสุวรรณภูมิ


เมื่อมีโอกาสเดินเข้ามาหา
จงอย่าได้ปฏิเสธมัน
ไม่บ่อยครั้งนักที่จะมีบางสิ่งบางอย่าง
วิ่งเข้ามาหาเราโดยที่ไม่ได้ตั้งตัว



นั้นแหละคือที่มาของ Trip นี้


                                      บังเอิญว่าขายเมล็ดพันธุ์ข้าวโพดได้ยอดขายตามเป้าที่บริษัทแม่กำหนดไว้ที่บ้านเราเป็นผู้แทนจำหน่าย ทำยอดได้เป้าการขายที่ทางบริษัทมีสมนาคุณให้ไปเที่ยวเนปาล อาปากับแม่ไม่ไป            ส้มลูกใหญ่เลยหล่นล่วงลงมาหาป้ากับเราได้พากันเหิรฟ้า ท้าอากาศ หนาวที่เนปาล


                        ช่างเป็นทริปที่เหลือเชื่อ ช่วยให้เราได้มีโอกาสประเดิมสนามบินแห่งใหม่ของเมืองไทย เป็นครั้งแรก   พอได้ลุยสนามบินใหม่เห็นสารพัดสิ่งที่เหมือนจะดูไฉไลซะจริงเชียว

ไม่ว่าจะเดินเลาะเลี้ยวไปที่ใดก็เจอแต่สินค้ามากมาย ชวนให้เงินเราไหลออกนอกตัวเป็นยิ่งนัก
ร้านรวงระหว่างทางช่างชวนสายตาให้เหลือบมอง ไม่ว่าจะเป็นน้ำหอม ผ้าพันคอแสนสวย เครื่องสำอางค์ คอลเลคชั่นใหม่มาแรงเพียบ
   
จนต้องนั่งมองความคิดมองสติให้ดีก่อนเดินทาง เพราะมีสิ่งล่อลวงใจให้ใหลหลงเข้าดงระงับกิเลศตลอดทาง เผลอเมื่อไหร่เป็นได้จับจ่ายใช้สอย ทางเลื่อนหรือบันไดที่มีไม่ได้เอื้อให้กับผู้โดยสารที่ต้องการเดินทางกันอย่างแท้จริง

ในทางกลับกันทุกที่ทางที่เดินผ่านจะเอื้อผลประโยชน์ให้กับร้านค้าและนักจับจ่ายใช้สอยมือทองกระเป๋าหนักมากกว่า ไม่ว่าจะเดินเหินไปที่ไหนเส้นทางบังคับก็มักจะให้เราเข้า King Power อยู่เสมอ จนกลายเป็นสิ่งที่เกะกะต่อสายตา

                              ถ้าหากว่ากำลังเร่งรีบอารมณ์พาลจะเสียเอาง่ายๆ เพราะต้องเสียเวลาอยู่ในวงจรของ Duty Free คนที่กลัวตกเครื่องต้องวิ่งอ้อมกันน่าดูกว่าจะเข้าไปเจอ Boarding Pass ของตัวเอง  ประตูที่ต้องออกไปขึ้นเครื่องบินก็อยู่เสียไกลสุดลูกตาเลย เกือบสุดทางของสนามบินเลยเชียว

 เวรจะเดินเข้ามาหาแทนไม่ใช่โอกาสเสียแน่แท้เรา

ยังมีต่อ

Comments

Popular posts from this blog

::.จากใจสู่ใจของคนไทยหนึ่งคน / In The Name Of Thai People ::

การเมืองไทยในวันนี้   เรารู้ดีว่าเกิดอะไร เราไม่เคยโกหกตัวเราได้ ตอนนี้คนไทยหันมาฆ่ากันเอง เรายอมรับความจริง การเมืองไม่นิ่งอย่าอ่อนไหว ปัญหามาก็แก้กันไป มองดูภัยที่อยู่ข้างตัว ตอนนี้เหล่าพี่น้องคนไทย จะไปทางไหนต้องระวังตัว เพราะมีตำรวจที่แสนมั่ว ไม่รู้ว่าจะทำตัวอย่างไร เราต้องดูแลตัวเอง ไม่คิดข่มเหงต่อใคร แต่คนที่เห็นหน้ากันไหวๆ ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน มองไปรอบๆตัวเอง ไม่ได้กลัวเกรงหรือหวั่นไหว แต่ยามนี้บ้านเมืองไม่ปลอดภัย เดี่ยวโดนพวกเสื้อสีควาย ๆ ไว้ใจพวกนั้นได้เมื่อไหร่เล่า อยู่ดีๆมันวิ่งเข้าใส่ไล่ล่า ปาระเบิดตะเพิดเอา ด้วยเจ็บเปล่าง่าย ๆ อาจตายฟรี By Korpai 4/25/10

สงกรานต์บ้านเขาทอง/SongKran Fesival Khaothong Village Phayuhakiri Nakornsawan

สงกรานต์แต่ละปี ในแต่ละที่ของบ้านเรามีกิจกรรมมากมาย ในปีนี้ที่หมู่บ้านเขาทอง เป็นหมู่บ้านเล็กแห่งหนึ่ง อ.พยุหะคีรี จ.นครสวรรค์ จัดให้มีกิจกรรม การละเล่น เพื่อให้คนในชุมชนได้มา พบปะสังสรรค์กัน ทั้งในแต่ละครอบครัว และกิจกรรมสนุกๆที่ทางตำบลจัดขึ้น เพื่อให้คนในหมู่บ้านได้ร่วมกิกรรมอย่างสนุกสนาน นั่นคือการละเล่นของเด็กๆที่  เป็นลูกหลาน ได้มาแข่งกีฬาพื้นบ้านแบบไทย บรรยากาศแบบไทยๆที่ยังหาได้ในชนบท เช้าวันสงกรานต์ไม่ได้ไปทำบุญที่ วัดเหมือนใครต่อใครเขาหรอกเพราะ ว่าที่บ้านลูกค้าที่สนิทสนมกับที่บ้านฉันมีงานศพ เป็นคนแก่ที่ป่วยเป็นอัมพาธนอนมาหลายปีแล้ว มีลูกหลานคอยดูแลปรนนิบัติพัดวีอย่างใกล้ชิด ฉันเลยไปช่วยงานตักบาตรที่บ้านลูกค้าตั้งแต่เช้าตรู่วันสงกรานต์      ปีนี้ดูเหมือนอากาศยิ่งร้อนคนเฒ่าคนแก่ มียอดการตายพุ่งมากขึ้น เป็นเหมือนทุกๆปี  พอย่างเข้าหน้าร้อนอย่างนี้ จะมีคนสูงอายุจากไป ราวกับผลไม้ที่สุกงอมล่วงหล่นลงจากต้น เหมือนกับทุกอย่างในโลก ต้องมีเกิดขึ้นตั้งอยู่และดับไป  ในหมู่บ้านที่ฉันอยู่มีงานกันมากมายทั้งบวชนาค แต่งงาน และงานศพ ก...