"ไม่ได้ไม่ได้ ต้องได้" คำพูดนี้ยังกึกก้องอยู่ในหัวของศิษย์เก่า ร.ร อนุชนวัฒนาอย่างเราเสมอ ทุกครั้งที่นึกถึงวัยเด็ก เมื่อครั้งที่เรียนอยู่ที่โรงเรียนอนุชนวัฒนา หรือโรงเรียนกระโปรงแดง เพราะนักเรียนผู้หญิงทุกคนจะใส่กระโปรงสีแดง มีคุณครูใหญ่ ชื่อคุณครู ฉวีวรรณ วรประวัติ ที่เข้มงวดกับนักเรียนประถม.ปลายเรื่องภาษาอังกฤษ นักเรียนทุกคนต้องท่องศัพท์ภาษาอังกฤษเป็นการบ้านให้ท่องจำทุกวัน วันละ 5- 10 คำ เวลาที่นั่งรถโดยสารกลับบ้าน ไม่ใช่เวลาที่จะมัวนั่งเล่นบนรถเหมือนเด็กๆที่อื่น พวกเราชาวอนุชนวัฒนาจะต้องท่องศัพท์ให้ได้ ไม่เช่นนั้นครูใหญ่จะเรียกถาม หากตอบไม่ได้นั่นหมายถึง เราต้องออกไปหน้าห้อง ตอบส่วนตัวกับครูใหญ่ ใครจะกล้าไปยืนขาสั่นหน้าห้องเรียนอ่านภาษาอังกฤษให้ครูใหญ่ฟัง ต่อหน้าเพื่อนๆทั้งห้อง ครูใหญ่บอกเสมอว่า "ไม่ได้ไม่ได้ ต้องได้" ท่านหมายถึงเรื่องอุปสรรคย่อมเกิดขึ้นเสมอในชีวิตมนุษย์เเรา แต่พวกเราอย่าท้อ หากคิดและทำสิ่งใดในชีวิตแล้ว ต้องไม่ท้อ ไม่ถอย ไม่มีอะไรในโลกใบนี้ที่มนุษย์อย่างเราทุกคนทำไม่ได้ เพราะฉะนั้นนักเรียนต้องจำไว้ให้ขึ้นใจว่า . . . . "ไม่ได้ไม่ได
ทรายทุกเม็ดมีค่า เมื่อมันล่วงลงมา เปรียบเสมือนกาลเวลาที่ร่วงโรย