Skip to main content

สงกรานต์บ้านเขาทอง/SongKran Fesival Khaothong Village Phayuhakiri Nakornsawan



สงกรานต์แต่ละปี ในแต่ละที่ของบ้านเรามีกิจกรรมมากมาย ในปีนี้ที่หมู่บ้านเขาทอง เป็นหมู่บ้านเล็กแห่งหนึ่ง อ.พยุหะคีรี จ.นครสวรรค์ จัดให้มีกิจกรรม การละเล่น เพื่อให้คนในชุมชนได้มา พบปะสังสรรค์กัน ทั้งในแต่ละครอบครัว และกิจกรรมสนุกๆที่ทางตำบลจัดขึ้น เพื่อให้คนในหมู่บ้านได้ร่วมกิกรรมอย่างสนุกสนาน นั่นคือการละเล่นของเด็กๆที่  เป็นลูกหลาน ได้มาแข่งกีฬาพื้นบ้านแบบไทย




บรรยากาศแบบไทยๆที่ยังหาได้ในชนบท




เช้าวันสงกรานต์ไม่ได้ไปทำบุญที่ วัดเหมือนใครต่อใครเขาหรอกเพราะ ว่าที่บ้านลูกค้าที่สนิทสนมกับที่บ้านฉันมีงานศพ เป็นคนแก่ที่ป่วยเป็นอัมพาธนอนมาหลายปีแล้ว มีลูกหลานคอยดูแลปรนนิบัติพัดวีอย่างใกล้ชิด


ฉันเลยไปช่วยงานตักบาตรที่บ้านลูกค้าตั้งแต่เช้าตรู่วันสงกรานต์      ปีนี้ดูเหมือนอากาศยิ่งร้อนคนเฒ่าคนแก่ มียอดการตายพุ่งมากขึ้น เป็นเหมือนทุกๆปี  พอย่างเข้าหน้าร้อนอย่างนี้ จะมีคนสูงอายุจากไป
ราวกับผลไม้ที่สุกงอมล่วงหล่นลงจากต้น เหมือนกับทุกอย่างในโลก ต้องมีเกิดขึ้นตั้งอยู่และดับไป
 ในหมู่บ้านที่ฉันอยู่มีงานกันมากมายทั้งบวชนาค แต่งงาน และงานศพ กลับจากทำบุญแล้วอยู่บ้านอากาศร้อนอย่างนี้ไม่ได้ไปไหน



นานๆที่บ้านจะมีผู้คนในหมู่บ้านที่ไปทำงานต่างถิ่นจะกลับบ้านกันพร้อมหน้าพร้อมตา ที่บ้านฉันก้เช่นกัน ปกติแล้วที่บ้านเป็นคนไทยเชื้อสายจีน ไม่ค่อยตื่นเต้นกับการกลับบ้านในเทศกาลนี้เท่าไหร่นัก  แต่ว่าผู้คนที่อยู่แวดล้อมต่างหากที่ทำให้รุ้สึกว่ามีบรรยากาศการกลับบ้านดูคึกคักในเทศกาลสงกรานต์ของทุกปี
เมื่อพวกเราในครอบครัว  กลับบ้านมาพร้อมหน้าพร้อมตา   ต่างคนต่างมีหน้าที่ต้องปฎิบัติกันอยู่แล้ว  บางครั้งพวกเราต่างก้นั่งคุยกันบ้าง  อย่างน้อยความรู้สึกอบอุนมากกว่าที่เคยก้เท่านั้น การได้ดูข่าวร่วมกันบ้าง อ่านหนังสือกันบ้าง นั่งอยู่คนละฝั่งของบ้านมุมใครมุมมันหาความสำราญได้ แต่ว่ามีความสุขในแบบส่วนตัวของแต่ละคนไป




การแข่งขันกีฬาพื้นบ้านมีเด้กๆให้ความร่วมมือกันอย่างสนุกสนาน


สาวน้อยคนนี้วิ่งได้รวดเร็วปานจร
แชมป์ฝ่ายหญิงคือคนนี้


พี่เลี้ยงมารับออกจากขอบสนาม


หนุ่มน้อยคนนี้เล่นแย้ลงรูมีพละกำลังน่างกายแข็งแรงมาก


ประมาณบ่ายสองโมง อาปาชวนฉันกับน้องชายไปเที่ยวเล่นในวัด พอรู้ข่าวว่ามีเล่นกีฬาพื้นบ้านสามัคคีด้วย รีบจัดแจงเตรียมตัวไปดูและเชียร์กีฬากันที่บริเวณลานกีฬาของวัดเขาทอง ศูนย์รวมกิจกรรมกลางแจ้ง ของหมู่บ้านของเรา



นี่..เป็นรุ่นเล็กสุดอายุไม่เกิน 5 ขวบ


แข่งกันเหยียบลูกโป่ง



เหลือสามคนสุดท้าย

ด้วยไหวพริบและความชาญฉลาดของเด็ก


เล่นเอาผู้ใหญ่หัวเราะชอบใจ





เสื้อสีเขียวฉลาดมากได้ใจใครๆไปหลายคน

เต้นฟุตเวิร์คตลอด ดูท่าทางแกซะก่อนไม่มีใครกล้าแหยมเลย



การละเล่นสารพัดรวมทั้งกีฬ่าพื้นบ้านไฮไลท์ของงานสงกรานต์ ของหมูบ้าน เริ่มมองเห็นกอเชียร์แต่ละหมู่บ้านแล้วแม้ว่าแดดร้อนมากเพียงใด ขนาดผิวแดดเป็นไอระยับเป็นเปลวอยู่ตรงหน้า ไม่ได้เป็น
อุปสรรคต่อการมาร่วมงานนี้กันเลยแม้แต่น้อย

ทุกคนมีใบหน้าเปื้อนยิ้มส่งเสียงทักทายยกมือไห้วอาปาฉัน ฉันกับน้องชายที่เดินตามอมยิ้มยกมือไหว้กลับไปแทนคำขอบคุณ



               อ้าวนั่นคู่นั้นเริ่มดึงเสื้อกันแล้ว
กรรมการต้องมาแยก


เราเดินตามอาปาทักทายผู้คนไปตลอดทาง จนกระระทั่งถึงเต้นท์ของหมู่บ้าน บ้านฉันอยู่หมู่ 5 เราสามคนพ่อลูกไปนั่นดุกีฬากันที่ นั่น แค่เห็นบรรยากาศรอบๆตัว ไม่ต้องอธบานเลยว่ามีความอบอุ่น และน้ำใจของชาวบ้านที่นี่มากมายเพียงไร



 
 
สีสันของกองเชียร์แต่ละหมู่
 
 
เสื้อแดงใส่หมวกสาน นั่นคือ ผู้ใหญ่บ้านหมู่ 4
 

ทุกคนที่มาร่วมงานมีความสามัคคี
และมุ่งเน้นความเฮฮาสนุกสนาน



พวกเราเตรียมร่ม หมวก เสื้อแขนยาวติดตัวไปเท่าที่จำเป็น ยังไม่ทันจอดรถกันเลย มองเห็นคนในหมู่บ้านเข้ามาร่วมกิจกรรม การแข่งกีฬาพื้นบ้านกันมากมาย หลายคนที่ต้องเดินมฃทางไปทำงานต่างถิ่น จะกลับมาเที่ยวบ้าน นับว่าเป็นการรวมตัวพบหน้ากันระหว่างพี่น้อง




คนนี้เร็วมากจับคนดูเชียร์ก้นลั่นเสียงดังสนั่นสนาม
แพลนกล้องตามแทบไม่ทัน




                            ต้องมีทักษะและความสามารถพอตัว
ไม่งั้นเดี๋ยวตกลงมาได้ง่ายๆ



ได้ยินเสียงกองเชียร์กีฬาดังกระหึ่มออกมานอกบริเวณวัดแล้ว พิธีกรเพิ่งเริ่มส่งเสียงเรียกคนให้มานวมตัวกันตามซุ้มต่างๆที่แต่ละหมู่บ้านจัดไว้ให้กองเชียร์ได้ส่งเสียงกันอย่างสนุกสนาน
















Comments

  1. ดีมากเลยน้องไผ่ที่ทำแบบนี้คนรุ่นใหม่จะได้เห็นประเพณีบ้านเราถ้าจะให้ดังทำบริเวณสระแก้วให้เป็นตลาดน้ำบ้านเขาทองมีเฉพาะ วันเสาร์-อาทิตย์ ยกเลิกตลาดนัดที่มีมาเก่าแก่มาเข้าตลาดน้ำให้หมดต้องขอกำลัง อบต.และอบจ.
    เอาสินค้าที่เป็นเอกลักษณ์ของบ้านเขาทองมาพัฒนาและขึ้นป้ายทางแยกเข้าเขาทอง " ว่าตลาดน้ำบ้านเขาทอง "
    อาหารเน้นโบราณ
    1.ก๊วยเตี๋ยวหมูโบราณเจ้กวา
    2.ปลาหร้าผัด
    3.ขนมข้าวโปง
    4.คณะครูโรงเรียนทั้ง 2 โรงเรียน
    5.ข้าวเกรียบว้าว ฯลฯ

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

:: มีอะไรที่ไม่เปลี่ยน/Changing ::

โลกบอกอะไรแก่เราบ้าง หรืออาจลืมอะไรบางอย่างที่วางไว้ บอกเรื่องก้าวหน้าเดินต่อไป เตือนสิ่งดีไว้หันมองคราใดใจยังจำ ลืมคนบางคนบนเวลาที่ว่าเหงา หรือลืมเงาคนเก่าที่เคยหวัง กลับมองสิ่งที่ผ่านเป็นพลัง เติมความหวังไม่ย้อนไปให้ซ้ำเดิม หันมองเวลากลับผ่านเมื่อวันก่อน มีทุกข์ร้อนซ่อนความหวานซ่านปนขม มีเรื่องราวหลายหลากซากระบม มีทั้งเรื่องทั้งโง่บรมขมเหลือใจ อาจหันมองคืนวันเก่าแล้วขบขัน หลายสิ่งที่คิดไปในวันนั้น ตัดสินใจทำไปได้อย่างไรกัน ไม่อาจหันเปลี่ยนใจแล้วไม่มอง วัน เวลา เข็มนาฬิกา แม้ว่าไม่ได้นั่งเฝ้ามองดู ทุกอย่างยังเดินหน้าอยู่ ย่อมเปลี่ยนแปลงไปตามฤดูของมัน KorPai 15 ธันวาคม 2555

:: ส้มหล่นลูกใหญ่ได้ไปเนปาล::

ตอนที่ 3 : สีสันแห่งชีวิต ตามติดไปช็อปปิ้งที่เมืองธาเมล ผู้คนที่เห็นข้างหน้าแต่งตัวคล้ายกับที่เราเคยเห็นท่านทาไลลามะเสียจริง กำลังเดินผ่านช้องตรวจคนเข้าเมืองเป็นแถว “ว้าว..จริงด้วยมีพระทิเบตกำลังเข้าแถวต่อจากกลุ่มทัวร์ของเรา” เลยได้เห็นการต้อนรับอาคันตุกะตามแบบฉบับของชาวเนปาลี ถ้าใครตามดูข่าวในพระราชสำนักตอนที่สมเด็จพระเทพฯ ท่านเสด็จเยื่อนละแวกนี้จะมีชาวทิเบตให้การต้อนรับอย่างนี้เช่นกัน เค้าจะมีผ้าสีขาวไว้คล้องคอของแขกผู้มาเยือนก่อนเข้าเมือง บรรดาพระจีนจากเมืองต่างในแถบเอเชียมีการประชุมกันที่เนปาล เราเพิ่งเห็นป้ายที่แขวนระหว่างทางที่เขียนต้อนรับพระทิเบตเหล่านั้น เดินออกมาจากสนามบินเห็นหนุ่มๆ ที่มีรถไว้บริการผู้โดยสารที่เพิ่งลงจากเครื่องบินต่างเรียกให้ใช้บริการของตนกันด้วยรถคันเล็กสีขาวจอดเรียงกันเต็มสนามบิน ส่วนเราเดินตามขบวนที่มีรถโค้ชคันใหญ่มารับ พอจัดการกับสัมภาระเรียบร้อยแล้วก็ขึ้นรถเตรียมตัวเดินทางเข้าที่พัก พอขึ้นรถก็มีไกด์ท้องถิ่น ท่าทางแต่ละคนมีลักษณะกรุ้มกริ่ม แววตาเจ้าชู้ หน้าตาคมคาย แบบฉบับคนแขกทั่วๆไปแต่ส่วนใหญ่ผิวสีคล้ำ ส่วนไกด์ประจำรถเราแนะนำตัวว่าชื่อคีราน จา

:: ส้มหล่นลูกใหญ่ได้ไปเนปาล::

ตอนที่ 1 ตะลุยสุวรรณภูมิ เมื่อมีโอกาสเดินเข้ามาหา จงอย่าได้ปฏิเสธมัน ไม่บ่อยครั้งนักที่จะมีบางสิ่งบางอย่าง วิ่งเข้ามาหาเราโดยที่ไม่ได้ตั้งตัว นั้นแหละคือที่มาของ Trip นี้                                       บังเอิญว่าขายเมล็ดพันธุ์ข้าวโพดได้ยอดขายตามเป้าที่บริษัทแม่กำหนดไว้ที่บ้านเราเป็นผู้แทนจำหน่าย ทำยอดได้เป้าการขายที่ทางบริษัทมีสมนาคุณให้ไปเที่ยวเนปาล อาปากับแม่ไม่ไป             ส้มลูกใหญ่เลยหล่นล่วงลงมาหาป้ากับเราได้พากันเหิรฟ้า ท้าอากาศ หนาวที่เนปาล                         ช่างเป็นทริปที่เหลือเชื่อ ช่วยให้เราได้มีโอกาสประเดิมสนามบินแห่งใหม่ของเมืองไทย เป็นครั้งแรก   พอได้ลุยสนามบินใหม่เห็นสารพัดสิ่งที่เหมือนจะดูไฉไลซะจริงเชียว ไม่ว่าจะเดินเลาะเลี้ยวไปที่ใดก็เจอแต่สินค้ามากมาย ชวนให้เงินเราไหลออกนอกตัวเป็นยิ่งนัก ร้านรวงระหว่างทางช่างชวนสายตาให้เหลือบมอง ไม่ว่าจะเป็นน้ำหอม ผ้าพันคอแสนสวย เครื่องสำอางค์ คอลเลคชั่นใหม่มาแรงเพียบ     จนต้องนั่งมองความคิดมองสติให้ดีก่อนเดินทาง เพราะมีสิ่งล่อลวงใจให้ใหลหลงเข้าดงระงับกิเลศตลอดทาง เผลอเมื่อไหร่เป็นได้จับจ่ายใช้สอย ทา